Annapurna Circuit

Dag1: Vrijdagochtend heel vroeg zitten we in de bus naar Besisahar waar we om een uur of een aankomen. Dan begint het lopen. Onderweg raken we aan de praat met een viertal Israeliers en hun twee dragers. Onderweg moeten we wat bruggen overwinnen en de rivier heeft her en der de paden weggeslagen waardoor we over steile blubberige paden onze weg moeten vinden. ‘s Avonds zitten we in Ngadi met het viertal in een gezellig guesthouse. Ze nodigen ons heel spontaan uit om met hun te gaan wandelen. Dit willen we graag daar we geen gids of drager hebben die ons de weg kan wijzen en ons met mogelijke problemen kunnen helpen. De dragers, Binod en Krishna, vinden het prachtig dat we hun vergezellen. Het zijn beide hele vriendelijke mannen. We kaarten en kletsen nog wat voordat we op bed gaan.

Dag 2: Een “ rustdag”. De groep Israeliers lopen niet op zaterdag daar het voor hun een heilige rustdag is. Dus doen we het kalmpjes aan. We leren iedereen wat beter kennen en genieten van de prachtige locatie. Het gasthuis is vrij simpel maar je kunt heerlijk buiten zitten naast de denderende rivier en de bergen aanschouwen. Op een helder moment zien we tussen de groene bergen de volgens Nepalesen échte bergen met eeuwige sneeuw. Schitterend!

Dag 3: Zondag, een zware dag. We lopen van Gnadi naar Ghermu. Onderweg vele hellingen beklommen en rivieren overgestoken. Verder doorkruisen we zo nu en dan hele kleine dorpjes in de jungle. Onderweg heb ik m’n eerste bloedzuiger. Rond de middag lunchen we in een mooi klein gasthuisje op het terras. Dal bhat. Na het eten moeten we nog een pittig eind klimmen waarna we aan het eind van de middag in Ghermu arriveren. Hier belanden we in een familie gasthuis welke tussen de rijstvelden is gelegen. We eten er lekker. Tot onze verbazing kijkt een groep kinderen in de kleine kamer naar Blade 3 waarna vervolgens Spiderman 3 wordt gedraaid. Vele locals komen even een kijkje nemen daar dit de enige tv in omstreken is. We kijken een half uur. Om negen uur gaat iedereen slapen.

Dag 4: We vertrekken vroeg vanuit Ghermu naar Tal. Onderweg zien we weer vele watervallen, soms honderden meters van de groene kliffen naar beneden komen. Het is werkelijk oogverblindend zo mooi. We lopen op smalle paden langs hele diepe begroeide afgronden. Het is een jungle. Als we een rivier oversteken raakt Annalies uit balans en breekt haar wandelstok waarna ze hard in het kletterende water valt. Gelukkig overleeft ze dit. Helaas wel een nat pak en een zere arm. We gaan weer verder. Het is een zware dag. We moeten wel heel veel klimmen en de paden zijn soms moeilijk. Zeker als we later veel regen krijgen en landslides over moeten klimmen. Het is één en al modder. Vlak voor Tal moeten we zelfs de schoenen uit doen en een modderrivier doorkruisen. We zijn blij als we bij het gasthuis arriveren. Na me te hebben gedouched glij ik van de trap en val enkele meters lager op m’n rug. Au. Die avond heb ik veel pijn maar gelukkig is het niets ernstigs.

Dag 5: Dinsdag 28 augustus….Bommend Berend! Als iedereen in Groningen aan de borrel zit lopen wij van Tal naar Danagyu. Als ik s’ochtends wakker wordt is het allemaal bloed! Een bloedzuiger is met ons de kamer ingekomen en heeft me even lekker aangepakt. Na de schrik valt het allemaal wel mee. Gelukkig alleen onderaan de benen….
Onderweg lunchen we in Dharapani. De lunch duurde twee uur. We eten simpel een bord noedelsoep maar onze metgezellen mogen niet uit iedere keuken eten. Dit geeft iedere dag meer problemen en stress voor de dragers die alles moeten regelen.

Dag 6: Van Danagyu naar Chame gelopen, waar we in het Potala guesthouse belanden. Chame is werkelijk prachtig. Allemaal kleine gezellige winkeltjes en het Guesthouse is super! Tot onze verbazing kunnen we de rest van spiderman 3 kijken! Helemaal te gek! Vreemd, dat je in een zo’n afgelegen dorp tv kunt kijken. Tijdens de hele Annapurna loop komen we vele dragers en ezels tegen. Zij brengen alle goederen en materialen naar de meest onmogelijke plekken. Verder is er niets. De mensen leven voornamelijk van alles wat ze zelf verbouwen en de dieren die ze hebben. Als het s’avonds donker wordt gaat iedereen op bed en als het licht wordt is iedereen weer vroeg van de partij.

Dag 7: Van Chame naar lower Pisang gelopen. We nemen afscheid van de Israeliers en besluiten zelf verder te lopen. Dat deden we al enkele dagen min of meer en dat gaat prima. In Pisang ontmoeten we de Kiwi’s Jeremy en Nick, de Pool Pieter en David en Liz (England and Australia) waar we de avond gezellig mee kletsen.

Dag 8: Van lower Pisang naar Manang gelopen. Met z’n tweetjes is het echt genieten merken we. Onderweg verandert het landschap snel. Na dagen in de jungle te hebben gelopen wandelen we nu in uitgestrekte berglandschappen met weinig begroeiing. In Manang slapen we in het Yeti hotel.

Dag 9: Net als iedereen nemen we een rustdag om te acclimatiseren. Dit vanwege de hoogte (3540m). Omdat het goed is te wandelen en te acclimatiseren klimmen we naar een view point 300 meter hoger. Later de dag kijken we de film “seven years in Tibet” in een local bioscoopje. Grappig. Je kunt je eigen film kijken in een heel klein filmzaaltje met bankjes bekleed met yakvacht.

Dad 10: We lopen van Manang naar Letdar (hoogte 4200m). Net als alle andere dagen is het weer een flinke wandeling van 7 uren. Onderweg zien we de lucht opklaren en tot onze vreugde zien we tijdens onze theepauze deAnnapurna 3 en Gangapurna helemaal verschijnen! We zijn al dagen omringd door enorme bergen en zien nu eindelijk hoe schitterend ze zijn! We zijn helemaal gelukkig.

Dag 11: We lopen van Letdar naar Base Camp. Het is een pittige wandeling. De laatste anderhalf uur beklimmen we een enorme helling en stijgen we tot 4850 meter! Eenmaal vlak voor het Base Camp worden we onder luid applaus door de Kiwi’s onthaald! Later de dag zien we hele groepen moeizaam en volkomen leeg de laatste meters afleggen. In het Base Camp kaarten, praten en eten we met de hele groep. Iedereen is van de partij. Al heel vroeg (7 uur) ligt bijna iedereen op bed daar het morgen de zwaarste dag wordt!

Dag 12: Na een nacht in een kleihut te hebben geslapen zitten we om vier uur al aan ons ontbijt. Het is koud buiten. Om half vijf lopen we samen met David en Liz en hun gids. We zijn blij dat we hun kunnen vergezellen daar de pas niet zonder gevaar is. Na twee en een half uur zwaar klimmen arriveren we bij Thorung La Pass. Onderweg is het werkelijk verbluffend mooi. Het is langzaam licht geworden en we zien de zon opkomen. De witte toppen blinken vrolijk naar ons. Het uitzicht is onbeschrijvelijk. We zijn omringd door enorme witte bergen. We nemen wat fotso’s waarna we snel beginnen met de afdaling. Het is namelijk niet raadzaam te lang op de pas te blijven. In drie uren denderen we in snelvaart naar beneden. Het is zwaar. Het zijn allemaal losse rotsen en stenen en het is zeer steil. Na uren lopen arriveren we eindelijk in Muktinath. Eenmaal daar zijn we kapot en voldaan doen we ons tegoed aan een bord verse frieten en noedelsoep en relaxen de rest van de dag in Hotel Noordpool.

Dag 13: We lopen van Muktinath (3800m) naar Jomsom (2720m). Onderweg zien we Tibetaanse plaatsjes en dat is ook niet zo vreemd daar we vlak bij de grens zijn. Na een lange wandeling komen we ‘ s middags laat in Jomsom aan. Het is er verlaten. De andere reizigers blijken te zijn doorgelopen. We zoeken een hotel uit. Gelukkig weten we van een leuke gids genaamd Ram een prima adresje. En daar treffen we hem met een groep amerikanen welke hij begeleidt. We hebben een gezellige avond met de New Yorkers. Alle reisverhalen en zeer goed eten komen op tafel. Om negen uur slapen we.

Dag 14: Vandaag lopen we van Jomsom naar Ghasa. Een lange wandeling door de plenzende regen. Verder moeten we over veel landslides heen banjeren. Een helse en gevaarlijke klus. Het is een zware dag en na een enorme klim over een honderd meters hoge berg door de blubber vragen we locals de weg naag Ghasa. Ze lachen en zeggen niks. Als we doolopen blijkt na honderd meter dat we er zijn. Ha, vandaar…In de namiddag zien we alle andere, voor ons inmiddels bekende reizigers, binnenkomen. We gaan vroeg op bed.

Dag 15: Van Ghasa naar Tatopani. Het is een prachtige wandeling en het pad is makkelijk te vinden. Onderweg krijgen we echter te maken met veel landslides. Hier houdt het pad dus op. We moeten derhalve vaak de berg opklimmen om het gevaar te omzeilen. Onderweg ontmoeten we weer de Kiwi’s (nu zijn t er al vier) en David en Liz. We lopen gezellig samen met hun verder. In de namiddag arriveren we uitgeput in Tatopani en arrangeren een kamer in Hotel Himalaya. Na wat eten gaan we naar de hot springs. Het water is heerlijk voor onze voetjes!

Dag 16: De laatste dag. We hebben besloten om niet naar Poon Hill te gaan, en gaan dus terug naar Pokhara. Al heel vroeg wandelen we samen met David & Liz en hun gids richting Beni. Het is onderweg allemaal water. Ik krijg overal blaren. Het is zwaar. Helaas arriveren we net te laat voor de bus. Het is drie uur. Gelukkig lukt het ons om een taxi jeep te regelen. Naast de driver moet zijn vriend ook een stukje mee. Only a short distance….Langs diepe kloven komen we na een uur rijden uiteindelijk op een verharde weg. Dat is lang geleden! We schieten eindelijk wat op. Tegen zeven uur stranden we echter…..busongeluk. Een vrouw schreeuwt dat de bus het ravijn in is gekukkeld….gelukkig is dat niet het geval. De bus blijkt te zijn omgeslagen en ligt dwars op de weg. Allemaal gillende mensen. Het blijkt allemaal wel mee te vallen, wonder boven wonder. Echter wij kunnen niet verder. We besluiten verder te lopen terwijl het langzaam donker wordt. Eenmaal bij een paar huisjes aangekomen kunnen we bellen. De gids probeert een taxi te regelen. Dat lukt moeilijk totdat we met z’n vijven in een kleine local autootje kunnen springen. De auto piept en kraakt en in het pikkedonker doemen er enorme mistbanken op en gaat het plotsklaps plenzen en onweren. We kunnen amper vijf meter zien. Met het hoofd uit het raam probeert de chauffeur de weg te vinden. Als we rakelings langs de diepe afgronden rijden zit het hart me in de keel. Na een half uur drama wordt het drama nog groter…..we kunnen uiteindelijk niet verder. Een enorme landslide heeft de dag ervoor vijf mensen gedood en de weg versperd. Huizen zijn met de grond weggevaagd. Water en bliksems komen met bakken uit de hemel. Na lang overwegen besluiten we de gok te wagen….terug is immers net zo riskant…we rennen door een stromende moddervloed en uiteindelijk komen we drijfnat weer op een veilig pad. We hebben het gehaald!!! Allen springen we blij in elkaars armen. Na een half uur lopen lukt het ons telefonisch een taxi te regelen en zijn we tegen tienen in Pokhara. Na een douche nemen we het gehele avontuur onder het genot van een koud biertje nog eens door. We hebben geluk gehad! En zo eindigt onze Annapurna trek op een werkelijk spectaculaire wijze. We hebben veel meegemaakt en als we thuis zijn kunnen we hier nog dagen over praten. Het is gewoon te veel telkens om allemaal op de pagina te zetten.

Nu, eenmaal terug in Pokhara gaan we kijken wat we nog even hier kunnen doen. Verder boeken we een ticket naar Thailand, op naar onze volgende bestemming!

Bedankt allen voor jullie leuke reacties!

Roelof & Annalies